Hardloopnieuws

Op archiefbeeld links Lisa Rooms

Het EK veldlopen wordt op zondag 8 december afgewerkt in het Turkse Antalya. Na de succesvolle passage in het Brusselse Park van Laken willen de Belgische atleten opnieuw schitteren aan de Turkse Riviera. Atletiek.be blikt vooruit met atleten die kans maken op een selectie in een van de zeven EK-categorieën. Hoe belangrijk vinden ze het kampioenschap? Hoe leven ze ernaartoe? Hoe hoog schatten ze hun kansen in? Vandaag: Lisa Rooms.

Leeftijd: 28
Coach: Grete Koens
PB’s: 8’47″98 (3000m), 15’26″27 (5000m), 32’24 (10km op de weg)
Aantal deelnames EK cross: 5
Beste resultaat: zesde (in Brussel 2023)

Je koos dit jaar voor een andere invulling van je winterseizoen. Het BK in Hulshout en het EK in Antalya zijn je enige veldlopen van het seizoen. Trek je dan ook met een andere mindset naar Turkije dan pakweg vorig jaar?

“Dat is moeilijk te zeggen. Als we het grotere plaatje bekijken, dan zou ik zeggen van wel. Het grootste doel dit jaar is het EK op de weg in Leuven. Daarnaast wilde ik me zeker ook kwalificeren voor het EK veldlopen. Ik merk bij mezelf dat dit EK de laatste weken in mijn hoofd ook wel een groot doel is geworden en dat ik er echt wil presteren. De uitgangspositie is dus zeker anders dan de afgelopen jaren, maar het EK prikkelt me enorm en ik leef er ook heel hard naartoe.”

Heeft je prestatie op het BK in Hulshout je vertrouwen geschonken?

“Ik was toen net twee dagen terug van hoogtestage. Dat was niet ideaal, en ik wist ook niet wat ik mocht verwachten. Als ik vroeger een mindere dag had, dan wist ik dat ik toch nog behoorlijk vooraan zou finishen. Die tijd is echter volledig voorbij. Als ik niet goed ben, dan word ik op zo’n BK onherroepelijk naar huis gelopen. Ik was dus wel heel tevreden met mijn prestatie. De afgelopen weken heb ik zeker nog stappen gezet, en ik merk ook dat ik sterker ben geworden. Ik reis dus zeker af naar Turkije met het nodige vertrouwen.”

Vorig jaar liep je een indrukwekkende wedstrijd en finishte je op een schitterende zesde plaats. Denk je dat je die prestatie kan evenaren?

“Het EK in Brussel was echt een van de mooiste dagen uit mijn atletiekcarrière. Daar viel alles samen en die zesde plaats schonk me enorm veel voldoening. Die prestatie brengt natuurlijk ook verwachtingen met zich mee, maar ik probeer het EK van vorig jaar en dat van nu echt vrij los van elkaar te bekijken. Uiteraard heb ik de ambitie om opnieuw vooraan te finishen en ik denk ook wel dat ik mag mikken op een plaats in de top tien. Aan de andere kant is een EK veldlopen heel onvoorspelbaar. Het deelnemersveld is zo uitgestrekt. Er nemen 1500 meter-loopsters deel, maar ook marathonloopsters. Het is heel moeilijk in te schatten.”

Vorig jaar behaalden jullie met het team een onverhoopte bronzen medaille. Zit zo’n stunt er dit jaar opnieuw in?

“Dat hangt opnieuw van verschillende factoren af. Om te kunnen meespelen voor een teammedaille moeten zowel Jana als ikzelf in de top tien finishen. Dat wordt niet eenvoudig, maar het is ook niet onmogelijk. Vorig jaar hadden we ook niet verwacht dat we brons konden halen. Het idee leeft in ieder geval wel in de groep. We hebben er met de meisjes ook al over gesproken, en iedereen is heel erg gemotiveerd.”

Het EK veldlopen is voor heel wat langeafstandslopers de eerste kennismaking met een internationaal kampioenschap. Dat was ook voor jou zo als juniore. Hoe belangrijk is dat gebleken voor het verdere verloop van je carrière?

“Het EK veldlopen is inderdaad ook voor mij het absolute begin geweest. Ik mocht er voor het eerst proeven van een internationaal kampioenschap, en dat zijn momenten die ik tot op vandaag nog steeds heel erg koester. Bovendien beschouw ik het EK veldlopen oprecht nog steeds als een van de mooiste kampioenschappen om aan deel te nemen. Ik kan het moeilijk uitleggen. Het is een kampioenschap van allemaal gelijkgezinden, en dat schept een bijzondere sfeer. Ook al ligt mijn focus dit seizoen ergens anders en wordt Antalya mijn laatste veldloop van het seizoen, toch zijn die wedstrijden altijd momenten die ik niet kan en wil laten liggen. Ik vind het nog altijd bijzonder leuk om te doen.”

In Antalya zou het in principe een snel parcours worden, maar ondertussen blijkt het daar te regenen. Heb je een bepaalde voorkeur als het op parcours aankomt?

“Vroeger zei ik altijd dat ik niet in de modder kon lopen, maar na het EK in Brussel kan ik dat niet meer zeggen. Eigenlijk maakt het mij niet zo heel veel uit. Alleen, twee jaar geleden in Piemonte vond ik de helling wel net iets te steil. Dat was er echt over, en ik hoop dat we dat niet aantreffen in Antalya.”

(bron atletiek.be)