Hardloopnieuws

All along the Watchtower

Door Jitze Weber

Jitze Weber schrijft voor hardloopnieuws.nl zijn column “All along the Watchtower”.

Langzaam vult het FoekjeDillema-stadion (of is het toch het FBK-stadion? of stadion Veldwijk ? of het Tubantiaveld? ) in Hengelo(O) zich met atletiekminnend volk. Het is weer een heel weekend feest in Hengelo(O). Uit heel de wereld stromen de atleten en atletes toe om mee te doen aan wat voor deze regio de wedstrijd van het jaar is. De vraag is hoe lang nog. Het gaat allemaal wat moeilijker met de ambities van de organisatoren. Thales haakt als sponsor af en nieuwe geldschieters staan nog niet in de rij. en dit jaar kom ik ook al niet. Hoe moet het nu verder met de FBK-Games ? Belangrijk is dat je een sterk veld aan de start krijgt. De “Tweede kans” van Henk Westbroek spreekt het braafbroekengilde van Hengelo(O) niet aan en daarom moet iedereen waar maar een luchtje van doping aan is blijven hangen uit Hengelo(O) wegblijven. Als Europees kampioen sprint moet je naar een Brabants dorp om daar een baanrecord te breken. Elke kampioen heeft wel een innerlijke roeping. Nu Tom Boonen in de Dauphine voor zijn derde kans gaat en de nieuwe vz van de Atletiekunie iets met wielrennen heeft zou je toch denken dat Chambers best mag lopen in Hengelo(O), maar helaas, pindakaas in plaats van snelheid.

Drie stadionnamen terug werd ik als kind in de rij gezet om mee te doen aan evenementen die door de “Derde Hoofdinspectie – Lager Onderwijs” werden georganiseerd. Men inspecteerde de lichamelijke geoefendheid en beperkte zich dus niet tot de hoofdinspectie. Meer dan het B-diploma zat er voor mij niet in .Op 31 mei 1963 behaalde ik in stadion Veldwijk de “op de achterzijde van dit diploma vermelde resultaten”. De “60 m. snelloop” in 12,6 sec. Nee, bepaaldelijk geen sprinter. De jaren erna werd het een diploma-C : 11,4 sec. voor de 60 m. Dat kwam van het oefenen. Er was ook een tijd dat ik dat stadion betrad om te gaan schaatsen. Dan werd de sintelbaan onder water gezet en stroomde de hele buurt toe om een rondje te maken. Trainen heette toen nog oefenen en dat deed ik door de Agonstraat (Grieks voor wedstrijd) in zo kort mogelijke tijd op en neer te rijden op van die ijzeren rolschaatsen. Vier hoog stond de buurman de tijd op te nemen en maar dromen van de Elfstedentocht want het was tenslotte het jaar van Reinier Paping. Met dat FBK-stadion had ik altijd wel wat : voetbal kijken (Bals op goal, Tubantia-Wageningen, tweede divisie-A) , alle rijbewijzen gehaald met het stadion als beginpunt van de rit in de jaren-70. In Veldwijk was altijd wat te doen. Het stadion verlegde intussen grenzen . Was het eerst een voetbalveld met een sintelbaan eromheen, nu werd het een atletiekstadion met een grasveldje in het midden.

Ruim twintig jaar later kwam ik er na wat omzwervingen terug in Hengelo(O) om er op donderdagavond te leren hardlopen onder de bezielende leiding van LAAC-trainer Theo van den Benken. Computers waren niet overal beschikbaar en Theo maakte voor mij een handgeschreven schema dat ik altijd bewaard heb. Bij LAAC kon je prima leren lopen . Het leverde ook werkgelegenheid op ; parkeerplaatsen aanwijzen voor de Games. Een hele eer en parkeerplaatsenaanwijzer was toen nog niet een baantje met een hoog risicoprofiel. Weer een aantal jaren later werd ik door Essent beloond voor het nemen van groene stroom middels een toegangsbewijs voor de FBK-Games. Haile verbeterde het wereldrecord op de 10.000 m. en dankzij groene stroom heb ik het met eigen ogen gezien. Dit weekend komt Haile weer naar Hengelo(O), u weet wel, die stad waarvan ze in Amsterdam denken dat hij in de Achterhoek ligt of in Duitsland. Ik zie het wel op televisie want al houd ik van hardlopen, het versturen van uitnodigingen gaat in Hengelo(O) buiten Henk Westbroek om en daar ben ik het niet mee eens.

Het neerdalen van de Heilige Geest biedt dus weer een extra gelegenheid voor de lange duurloop. De lange duurloop blijft toch mijn favoriete training. Vooral als na een uurtje lopen die overdadige rust over je komt, altijd weer een prettige ervaring. De lange duurloop als trainingsvorm staat al een tijdje onder druk. Het zou niet werken. Nou, dan maar niet, het gaat wel lekker en het is toch wel verdraaid toevallig dat de prestatieterugloop op de marathon ongeveer gelijke tred houdt met de lagere prioriteit die moderne trainers aan de lange duurloop geven. Ach, wat maakt het uit. Nu ik zo langzamerhand tot feestbejaarde verword heb ik ook weinig behoefte meer om een lans te breken voor de lange duurloop. Liever loop ik door. De lange duurloop is een rustmoment dat in schril contrast staat tot het kolkende FBK-Stadion als Haile weer eens een grens doorbreekt. Dat wil ik graag zo houden en daarom zoek ik maar geen grenzen meer. Zonder te zoeken kom je ze ook wel tegen.

© hardloopnieuws.nl