Hardloopnieuws

Door Eline Verkuijl

De Winactie Mizuno icm Amsterdam marathon leverde mooie inzendingen op. De prijswinnaars zijn bekend en hebben daarvan inmiddels bericht gehad.Vandaag plaatsen we het verhaal van Eline Verkuijl

Dat ik de neiging heb om hobby’s uit de hand te laten lopen, blijkt wel uit mijn keuze voor een Conservatorium Klassiek Piano opleiding. Tijdens mijn bachelor drukten de verwachtingen zwaar op mijn schouders. Naast dagelijks urenlang oefenen voelde ik geen ruimte om te sporten. Ik werd zwaarder, zowel fysiek als mentaal.

En jawel, daar recht vanuit China rukte de pandemie op. Tijdens een verwoede poging om mijn first lockdown energie kwijt te raken, gaf ik mijn kledingkast een grondige opschoonbeurt. En verrek, daar in de diepste krochten van de kast vond ik een paar oude hardloopschoenen. Net zoals bij Assepoester gleden ze als gegoten om mijn poten en ben ik meteen een rondje gaan rennen.

Ik en mijn verwaarloosde conditie wisten niet goed hoe we dit moesten gaan aanpakken. Ik besloot advies te vragen aan hardlooptrainster en loopexpert, Francoise van Isselmuden (www.youbetterrun.nl). Ze zorgde ervoor dat ik het rennen in mijn drukke schema kon plannen. “Geniet van iedere stap” zei ze doodleuk. Hoewel ik nooit voor mogelijk had gehouden dat dat me zou lukken, raakte ik op den duur toch verslingerd aan het gevoel van ritme, nu eens zonder na te hoeven denken over klanken. Het liefste ren ik s’ ochtends en alleen, in volledige stilte. Muziek hoor ik al genoeg. Het is mijn manier om tot mezelf te komen, en met iedere stap laat ik een klein beetje druk achter. Als ik thuiskom vier ik het met een koninklijk ontbijt!

Vanaf februari ‘21, bijna een jaar nadat ik begon met hardlopen, ben ik gaan trainen voor de halve marathon. 19 juni ‘21 was de grote dag en met twee à drie keer per week trainen was ik goed voorbereid en heb ik heerlijk kunnen rennen. Nu ben ik klaar voor mijn volgende halve marathon. Ik ren graag in de natuur. In Utrecht bezoek ik dan vaak Amelisweerd, maar het liefste ren ik in het buitengebied van Bennekom, waar ik ook ben opgegroeid.

Voor mij was de grootste uitdaging om de drempel van ‘gewoon gaan’ te blijven overgaan. Maar hoe klein het rondje ook is, na iedere run voel ik me relaxter en beter, en niemand kan het van me afpakken.

Om het overzicht te houden, plan ik mijn runs op zondagavond met prioriteit in de weekplanning. Want als ik niet lekker in mijn vel zit, zal ik ook minder geconcentreerd zijn voor dat ene concert, die meeting of repetitie. Ik draag graag mooie hardloopkleding en wordt begeleid door iemand van buitenaf om me te motiveren en controleren (klinkt niet leuk, is zó goed!). Ik gun mezelf genoeg rust als ik pijntjes heb, maar ga dan niet volledig stilzitten. Als ik weer last heb van die vervelende shinsplints, maar toch wil bewegen, doe ik bijvoorbeeld een home-workout van Chloe Ting op youtube. Geloof me, je zweet je helemaal te pletter.

De uitdagingen bij het pianospelen ervaar ik hetzelfde als bij hardlopen. Sterker nog, ik denk dat iedereen het volgende stemmetje wel kent: “ik heb geen zin, ik kan het niet”, of: “dit is te ver, dit is te moeilijk”. Niet naar luisteren! Ga gewoon achter de piano zitten, trek vast je hardloopkleding aan. Speel slechts een paar toonladders, loop slechts een klein rondje en probeer een paar stukjes te rennen. Leg de lat niet te hoog maar zorg dat je begint!

Dus voor iedereen die zich hierin herkent, laat je nooit tegenhouden door excuses. Als ik één ding heb geleerd, is het dat motivatie niet uit het niets komt. Het ontstaat pas na het ‘beginnen’, na het voelen van resultaat. Iedereen heeft een ontsteker. Jij bent de enige die het kan laten ontvlammen. Ik ben in ieder geval niet meer te stoppen!