Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Door Jitze Weber

Zet de Haarlemmer olie maar weer klaar, want het placebo-effect wordt beslissend. De geest van het boycotten is weer uit de fles. Voor de Kenianen en de Russen ziet het er slecht uit. Ze houden zich niet aan de regels. Zeventien juni aanstaande wordt er beslist of Russische atleten wel of niet naar Rio mogen. Sommigen denken dat dit niets met boycotten te maken heeft, maar dat gaat er niet bij iedereen meer als zoete koek in. Hoe het met Kenia zit lijkt me wel duidelijk. Dat land heeft het zwaar en hard lopen lijkt de enige manier voor de individuele Keniaan om aan het staren naar de kudde te ontkomen. Verder doen er de gruwelijkste verhalen de ronde over hoe je in Kenia voor selectie in de ploeg in aanmerking kunt komen. Jammer, ongeloofwaardig, maar Kenia zal de weg omhoog wel weten te vinden want iedereen wil tegenwoordig iets met Afrika. Hopelijk verkopen ze hun huid duur. Sommige wegen zijn naast ondoorgrondelijk ook nog eens onbegaanbaar en dat is lastig voor menigeen die ergens heen wil.

Poetin geeft de WADA de ruimte. De WADA is in het leven geroepen om het vlees bij een ander streng te keuren, vraag Claudia Pechstein maar. Topsport, een door een door en door corrupte bende graaiers op de hielen gezeten fenomeen.  Onder het mom van vermeend georganiseerd dopinggebruik worden bonden, landen en individuele sporters nu van wedstrijddeelname uitgesloten. De vinger van de dominee zit hier in de verkeerde pap te roeren. Al weer? Daarbij gaat het zuiver en alleen om machtspolitiek. De Spelen zijn het hoogste podium voor sporters en er zijn regels. Iedereen wil winnen en wie niet op overtreding van regels betrapt wordt en zich prestatief de beste toont, is dan ook gewoon de beste. Met topsporters kan van alles mis zijn, maar de belangrijkste norm voor een topsporter is dat hij in de top van zijn sport meedraait. Het wielrennen heeft de wereld laten zien hoe dat gelieg en gehuichel tot het bijna failliet gaan van topsport kan leiden. Natuurlijk gaat alles gewoon door. Iedereen wist alles al lang en dus bleven we gewoon kijken naar hele pelotons van chemisch zorgvuldig voorgeprogrammeerde beweegclowns, omgeven door prachtige Franse landschappen en met af en toe een kasteeltje. Een ritueel dat de coherentie in de samenleving bevordert en alle kijkers in slaap doet dommelen, aangemoedigd door oeverloos gebabbel over niks en nog minder. Houd nu toch eens op met die onzin.

Zeker is dat je ook zonder het gebruik van allerlei verboden middelen een wedstrijd kunt winnen. Iedereen die wint wordt geacht dat volgens de regels van het spel gedaan te hebben, maar dat is nou eenmaal lang niet altijd zo. Met selectieve controles beïnvloed je het resultaat van het onderzoek.  Een atleet kan in een bevrijd sportklimaat zelf beslissen of hij of zij zich aan enig risico bloot wil stellen.  Dat is niet oneerlijk, het maakt de WADA overbodig en er komt een heldere stroom informatie beschikbaar waaruit iedereen zijn conclusies mag trekken. Als topsporter kun je dan objectieve informatie inwinnen over doping en dat zonder de moralistische koren die nu op de achtergrond meezingen. Waarden en normen moeten niet statisch zijn, maar zich aanpassen aan veranderingen in hun omgeving.  Eerlijk zou het zijn als we allemaal van dezelfde genetische codes waren voorzien, hetzelfde leven zouden leiden, hetzelfde trainingsprogramma zouden volgen met evenveel geld op dezelfde plaats met dezelfde mensen om ons heen en ga zo maar door. Wij komen voort uit natuurlijke selectie en natuur oordeelt niet. Overleving van wat van tijd tot tijd het beste past binnen het geheel is de norm voor succes op termijn. Overleven is niet altijd topsport. Het kan het soms zijn, maar ook dat is dan toeval.

Het zure beeld dat Maarten van Rossum schetst van de Olympische Spelen is misschien wel even ongenuanceerd als dat van de met eerlijkheid dwepende sportliefhebber. Toen ik zelf nog actief aan wedstrijden meedeed, ben ik ongetwijfeld wel eens door een zondaar ingehaald en ik heb me daar niet aan gestoord. Als duursporter wil je in de eerste plaats winnen van jezelf en daarna komt al het andere erbij. Vrede hebben met de uitslag is een kunst. De meeste deelnemers verliezen. Geen probleem.  Meer controle vragen om op die manier meer kans te maken om te winnen is typisch Nederlands. Met schaatsen lukt dat wel aardig, maar buiten onze landsgrenzen zijn de meesten met andere dingen bezig.

Het eventueel uitsluiten van Russische atleten is meer een uiting van onmacht dan van eerlijkheid. In 1936 (lees dat boek) won Rie Mastenbroek medailles en stond ze op het podium met iemand die de Hitlergroet bracht. Black Power liet op vergelijkbare manier van zich horen. Het ging toch om de podiumplaats? Dan die boycots. Sommigen gingen, anderen niet, sommigen waren goed voorbereid en mochten niet. Denk aan Melbourne. Het zilver van Nijboer zonder Amerikanen is ook zo jammer. Nu Brazilië. Vinden we nu echt allemaal dat Sharapova daar niet heen mag? Fanny was geweldig, maar ook aan haar kleeft een herinnering die de toets op eerlijkheid niet doorstaat. Atleten die fout in de oorlog waren worden publicitair onthoofd, al liepen ze nog zo hard. En dan nog doen of sport en politiek niets met elkaar te maken hebben. De Duitsers zaten natuurlijk fout met hun oorlog. Elk land dat je eindeloos kleineert, wordt boos en fout. Burgers kunnen ook zo boos worden, kijk vooral even om je heen als je telefoon leeg is. De Duitsers waren in 1936 collectief verontwaardigd over herstelbetalingen, bezetting van het Ruhrgebied en aantijgingen. Dan komt er een buitenlander met een demagogisch talent voor het aansturen op wraak en die ook nog de Spelen in Berlijn voor zijn rekening neemt. Laten we niet in herhaling vervallen en laat ieder land in Rio lekker meedoen. Misschien wordt na Rio Sinterklaas vieren dan ook weer een optie.

Die arme Kenianen, die gewone Russen, verzopen vluchtelingen, oorlogsslachtoffers, wordt het nu niet eens tijd om een eindje samen op te lopen? Met al het geld dat er aan wantrouwen verspild wordt, kun je heel wat lijden wegnemen. Dat geldt voor dopingcontroles net zo goed als voor bewapening. Al die vossen die de passie preken moesten hun veters maar eens strikken. Houd ze in de gaten, die scherpslijpers van de regels. Een handreiking kan soms wonderen doen. Tegla Loroupe is chef de mission voor het vluchtelingenteam in Rio. Ze mogen meedoen en ze krijgen een huis. Daar kunnen de boze burgers nog wat van leren. Nu ga ik lekker voetbal kijken, dit jaar ben ik voor Frankrijk, we worden als Nederlanders niet gemist. Zonder ons is het ook leuk om buiten te spelen. Olie voor op het vuur is nog altijd volop verkrijgbaar. De club van Rome zat er naast. Overal nog olie, tot in Haarlem toe, maar we zijn gewaarschuwd. Dat wordt weer lopen geblazen.