Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Door Jitze Weber

De rust is weergekeerd buiten de bebouwde kom. Overal slaat de verstilling toe. De mais is er weer af, wat het uitzicht op kruispunten tijdens het fietsen ineens behoorlijk verbetert. Veel eikels op de weg. Omdat er weinig wind is tot nog toe hoor je ze vallen tijdens het lopen. "Tok" voor je, "plok" achter je als je op asfaltwegen loopt. In het bos overal zachte landingen van herfstfruit als aankondiging van de winter. De warme septembermaand was een extraatje. Dat het steeds vroeger donker wordt dringt niet echt door als je als hardloper nog steeds nietsvermoedend tussen je t-shirts met korte mouwen staat te grabbelen voorafgaand aan de middagtraining. Degenen die zich op najaarsmarathons voorbereiden zijn inmiddels kilometers aan het afbouwen. De lijfeigenen van mode, schone schijn en glamour verlaten geleidelijk de weides en wouden om op de voorspelbare momenten weer te voorschijn te komen. Als de vetafzettingen van de kerst er weer af moeten, als de goede voornemens weer lopend moeten worden ondersteund, als de taillematen weer naar de zomerstand moeten, ja, dan kun je weer heel wat mosterd aanrukken, maar dan is de maaltijd wel voorbij. "Denkt aleer gij doende zijt en doende denk dan nog." Heerlijk, zo een calvinistische kreet. Jammer dat hij op cruciale momenten vergeten wordt. Mensen weten vaak wel beter, maar ze doen het niet zolang alles het nog doet. De waarschuwingen zijn niet uit de ether weg te slaan. Sta er toch eens bij stil dat je moet bewegen. In Godsnaam, doe iets. Rook niet, zuip niet, blow niet, maar altijd zijn er weer de feiten.

Niet alles lukt wat je eindeloos probeert. De overgangsgebieden tussen denken en doen hebben hun plek op de kaart steeds groter gemaakt. Onzekerheidsmarges negeren is een hobby van veel hardlopers. Voor beginners kan het geluk niet op. De wet van de verminderde meeropbrengst kan heel lang uit zicht blijven. Omdat niet iedereen een DNA-profiel aanvraagt alvorens te gaan trainen, wil het allemaal wel eens tegenvallen. De ontkenning van het niet echt bestaan van een lineair verband tussen inzet en resultaat staat hoog in de hitparade van de doorgeprikte verwachtingen. Dat afvallen ongezond kan zijn staat met stip op twee en stationair op drie natuurlijk het idee dat er met sport iets te bereiken is. Desondanks is het allemaal de moeite waard en hardlopers weten dat, mits ze lang genoeg doorgelopen hebben. Omdat al dat hardlopen helend werkt op je doen en laten, haal je het vanaf een bepaald punt wel uit je hoofd om te denken dat het nergens goed voor is. Dat bepaalde punt wordt vaak niet gehaald. De knuffelbeer op zoek naar roem richt zich maar moeizaam op. De lolbroek voor een hardloopbroekje verwisselen valt niet altijd lekker in de groep. Geen zin hebben is soms een onoverwinnelijke blokkade en voor sommigen heeft het gewoon geen pas om het geestelijke met het lichamelijke te ondersteunen omdat er geen zicht op een goede afloop is.

Inmiddels is het meer dan dertig jaar geleden dat ik begon met trainen vanuit het gevoel dat het me ergens zou brengen. Wie zo lang traint kan er een boek over schrijven zou je zeggen, maar mij is dat niet gelukt. Een mens is maar een mens en ik houd van schrijven en van literatuur, maar ik heb een hekel aan lezen en derhalve waardeer ik het enorm dat u als loper mijn epistels leest want dan blijft het nog ergens. Ooit acteerde ik in een film die niemand verder gezien heeft. Later liep ik kilometers waar meestal niemand bij was en dat deed een van mijn trainers zich ontvallen dat ik een einzelganger was. Grappig, een trainer uit een andere wereld. Dat raad ik iedereen aan. Het is voor mij dan ook geen raadsel als ik lees over trainingswisselingen in de atletiek. Je kunt immers heel goed op weg zijn, maar het gevoel dat het anders moet kan doorslaggevend zijn bij een beslissing. Gevoel is misschien wel irrationeel, maar je kunt er ver mee komen. Gevoel is het stemmetje van binnen dat mij vroeger op het sportspoor zette. Als de echte trein komt moet je wegwezen. Onderweg, op tijd weg, altijd, tot je niet beter meer weet en vergeten bent dat er heel veel mensen op een heel verkeerd moment op het spoor staan. Het laten meespreken van je hart wil wel eens helpen om het levenspad netjes uit te lopen. Wat het lot brengt kun je niet altijd beïnvloeden, hoe je het lot verwerkt is bepalend voor de afloop. Doorlopen kan soms heel belangrijk zijn bij het oversteken van een onbewaakte spoorwegovergang, zeker in het najaar. Overal eikels, kijk maar uit.

 © hardloopnieuws.nl