Hardloopnieuws

Over hardlopen gesproken

Door Henk van Duuren

Een voorjaarsdag in februari, een cadeautje van moeder natuur. Tijd voor een loopje over het platteland, bosbeschutting is niet meer nodig. Vandaag loop ik met de gedachte: "Zo de wind waait, waait mijn jasje!" Het brengt me ver van huis en op het moment dat ik omkeer valt de tegenwind me toch wel tegen. Ik besluit om een stuk te wandelen. Plots hoor ik een trompetachtig geluid, dat klinkt als een schel ‘kroe, kroe’. "Dat zal toch niet waar zijn?" zeg ik hardop.

Het is het onmiskenbare geluid van de kraanvogels en als ik me omdraai zie ik een vlucht van meer dan tweehonderd exemplaren. Het is een heel spektakel daar boven in de lucht. Het is of ze elkaar roepen, waarschuwen, het klinkt in ieder geval als een continue communiceren over van alles en nog wat. Boven mijn hoofd maakt de groep een cirkelende beweging om daarna verder noordwaarts te trekken in grote V-vormige formaties. Opgetogen ren ik naar huis: "Kraanvogels, wauw!"

Klokslag 19.00 u. start ik de hardlooptraining op ons sportcomplex. Dity sprint van achteruit de groep naar voren. Ze straalt en roept me toe: "Henk, je raadt nooit wat ik vandaag heb gezien!" Ik ken haar interesses en zeg dat ik wel een gok durf te doen. Die kans geeft ze me niet: "Kraanvogels, wel dertig stuks!" Ze glundert en haar grote blauwe ogen sprankelen. "Ik heb ze hier nog nooit gezien. Wel in Israël toen we daar op vakantie waren. En nu hier, zo bijzonder!" Ik lach om haar geestdrift en vertel mijn verhaal. Ze geniet met me mee. "Het wordt al echt voorjaar, hè!" Ik beaam het en vertel dat ik de vorige dag de scholekster heb waargenomen. Nee, die heeft ze nog niet gezien. "Dan wordt het ook niet meer echt winter!" doceert ze.

De loopgroep volgt ons zonder morren en Dity merkt op dat ze net zo druk communiceren als de groep met kraanvogels. We lachen er om en ik geef de eerste opdrachten aan de groep. Dity verdwijnt uit beeld en de geplande training wordt gegeven. Na de warming-up, loopscholing en enkele versnellingsloopjes verlaten we de atletiekbaan voor een heuveltraining. De groep werkt, draaft, moppert dat een bult oplopen toch wel erg zwaar is om daarna gezellig keuvelend de terugweg te nemen.

Op de atletiekbaan volgen nog een aantal korte vlotte loopjes om de snelheid niet te verwaarlozen. Plots roept Dity me toe: "Henk, hoor je het ook" Het onmiskenbare "Tepiet, tepiet, tepietepiet!" van de scholekster weerklinkt en we zien een exemplaar opvliegen vanaf het middenterrein. Even wordt zijn beeld vastgehouden in de schijnwerpers om daarna in het donker te verdwijnen. De overige lopers lijken verbaasd over ons enthousiasme bij het zien van een vogeltje. Ze kijken ons niet begrijpend aan. Dity geeft me een knipoog als teken van verstandhouding. Nog nagenietend van het moment en van de training lopen we intens tevreden verder. Kraanvogels, scholeksters, hardlopen…… onze dag kan niet meer stuk.

© hardloopnieuws.nl