Hardloopnieuws

Op 14 september deed Jan Albert Lantink mee aan de 100 km bij de RUN Winschoten. Zijn doel was om halverwege de wereldbestprestatie M60 op de 50 km te verbeteren. Zou hij een top dag hebben dan zou hij nog een aanval kunnen doen op het Wereldrecord M60 op de 100 km. Halverwege kwam Jan Albert door in 3.27.29 waarmee hij de wereldbestprestatie van Erwin Remmele van 3.29.51 verbeterde. Een verslag van Henri Thunnissen

Om deze prestatie te laten tellen moest hij de wedstrijd uitlopen. Dat werd nog een hele uitdaging omdat hij last kreeg van een slijmbeursontsteking onder aan de achillespees. Jan Albert kwam uit op een tijd van 7.53.15, de tweede tijd ooit in de M60 categorie. Dat record staat op zijn naam met zijn tijd van 7.29.35 gelopen bij het WK 100 km 2018 in Kroatië.

Jan Albert Lantink’s volgende doel was de wereldbestprestatie in de M60 categorie op de 100 mijl. Dat stond op naam van de Australische boer Cliff Young met een tijd van 14.37.54. Cliff Young baarde opzien door in 1983 de Westfield Run tussen Sydney en Melbourne te winnen, een wedstrijd over een afstand van 864 km. De toen al 61-jarige Cliff Young was voor (bijna) iedereen een compleet onbekende loper. Hij begon rustig aan de wedstrijd, maar waar de andere deelnemers elke nacht 6 uur gingen slapen, sliep hij niet of maar heel weinig. Zo pakte hij zijn winst. Achteraf bleek Cliff Young al aan een aantal wedstrijden te hebben meegedaan. Vier weken voor de Westfield Run liep Cliff Young een tijd van 14.37.54 op de 100 mijl tijdens een 24 uur in Sydney. Cliff werd erg populair bij het grote publiek. Er zijn de nodige aardige documentaires te vinden die overigens niet altijd een helemaal waarheidsgetrouw beeld van Young geven:

Jan Albert Lantink loopt graag in Duitsland bij wedstrijden als de Müritzlauf, Berliner Mauerweg 100 Meilen en Taubertal. Hij koos de Taubertal uit voor zijn poging om de tijd van Cliff Young te verbeteren. De Taubertal is een van punt tot punt wedstrijd door het dal van de Tauber en de Main over rustige wegen en fietspaden. Hoewel er meer daal- dan klimmeters zijn, is het toch geen heel snelle wedstrijd. Het parcours is Jones Counter opgemeten en een prestatie op de 100 mijl kan daardoor als Wereldbestprestatie tellen. Na een vroege start om 6.00 uur ging Jan Albert op pad. Gedurende de dag waren er regelmatig buien en er stond bij tijd en wijle een stevige tegenwind. Waar hij in Berlijn door de plots opkomende hitte in de problemen kwam, bleef de temperatuur nu goed om te lopen. Na 3.44.41 was hij bij het 50 km punt, na 5.23.30 op het 71 km punt en na 7.58.08 op de 100 km. Mooi op schema nog voor verbetering van het Parcoursrecord van Nele Alder-Baerens die vorig jaar 13.35.31 liep. Na 110 km verloor Jan Albert wat meer tijd en raakte het parcoursrecord uit beeld. Hij kreeg weer last van zijn blessure maar wist zich in de laatste 10 km te herstellen en toch in een tijd van net binnen de 14 uur te finishen met zijn tijd van 13.59.44. Daarmee won hij de wedstrijd en liep hij 38 minuten van de tijd van Cliff Young af. Een bijzondere prestatie van een bijzondere loper.

Jan Albert Lantink heeft nu de wereldrecords M55 en M60 op de 100 km. Bij de ultraloop onderdelen wordt alleen de 100 km erkend door de IAAF. Op alle andere onderdelen zijn het wereldbestprestaties. De IAU houdt lijsten bij van de wereldbestprestaties overall en in de leeftijdscategorieën en van de Wereldrecords 100 km in de leeftijdscategorieën. Die Wereldbestprestaties en wereldrecords moeten worden aangevraagd, waarbij de aanvraag aan strenge regels moet voldoen en getoetst wordt. Van de wereldbestprestaties heeft Jan Albert nu die in de categorie M60 op de 50 km en 100 mijl en M55 op de 6 uur.