Hardloopnieuws

Toen ik dit jaar in mei mijn loopschoenen onder het stof vandaan haalde, had ik niet kunnen bedenken dat ik nu medio september nog steeds aan het lopen ben.Van 1 keer trainen in de week, ging het al snel naar lopen om de dag, en heden ten dage gaan we (ik en mijn loopschoenen) bijna dagelijks op pad.

Ondanks de oprukkende grijzende haren, en het naderen van alweer een verjaardag, blijft het lijf en dan voornamelijk de pezen en voeten het goed doen.

Steeds vaker wordt mij de vraag gesteld of ik wel genoeg eet. Okay, de weegschaal is inmiddels ergens beland tussen de 62 en 63…voor de nieuwsgierigen….in mijn obesitastijd was het een schrale 67er, maar dan nog.

In het land der bierbuiken en in de huidige obesitasmaatschappij ben ik misschien een vreemde eend in de bijt, maar in de sportwereld is het niets bijzonders.

Ik ben er trots op dat er geen overtollige vetrandjes aanwezig zijn, mijn aderen gewoon zichtbaar zijn, ik bij een röntgenfoto gewoon tegen het licht gehouden kan worden, en als ik mijn sleutel kwijt ben altijd nog door de brievenbus naar binnen kan.

Alleen bij windkracht 5 of hoger dan is het wel gevaarlijk om zonder loodgordel naar buiten te gaan, en bij het douchen is het goed opletten om niet door het putje te verdwijnen.

Maar voor de rest geen centje pijn.

Dus om op de vraag terug te komen of ik wel genoeg eet?. Ja ik eet genoeg. Alleen let ik erop dat de juiste hoeveelheid brandstof er in gaat.

Nooit gedacht, maar ook als “master” kun je je nog voelen of gedragen als een jonge hond.

PS,  Als ik in de komende maanden niet of te laat aanwezig ben op een verjaardag of iets dergelijks zit ik waarschijnlijk naar de finale van een wedstrijd van Tom (Dumoulin) of een race van Dafne (Schippers) te kijken…of misschien gewoon aan het trainen…………