Hardloopnieuws

Een sterke start, een vervelende blessurebreuk, een veelbelovende comeback: het seizoen ging tot nu toe met ups en downs voor steepleloopster Elena Burkard.In Zwitserland legde ze de laatste hand aan haar Olympische debuut in Tokio en heeft nu een duidelijk doel: de finale uit Tokyo.

St Moritz
“Het is hier prachtig”, zegt Elena Burkard als ze vanaf het balkon over het Zwitserse Engadin uitkijkt. De 29-jarige atlete uit het Zwarte Woud had er naar uitgekeken: drie weken voor haar start op de Olympische Spelen in Tokio, hoogtetraining in St. Moritz op 1.800 meter. Verandering van omgeving voor het sportieve hoogtepunt van haar carrière, haar eerste wedstrijden. Atletiekbaan, een rondje om het meer midden in de bergen en een duurloop op 2500 meter hoogte. Het is de plek waar ook tal van Nederlandse atleten zich hebben voorbereid

Elena Burkard is momenteel de op één na beste Duitse hindernisloopster. Maar haar seizoen tot nu toe was er een met ups en downs. Na een briljante start in Pliezhausen, toen ze het meetingrecord over de 2.000 meter hindernis aanzienlijk verbeterde, en een sterke tweede plaats op de Europese Teamkampioenschappen in Chorzow (Polen), gooide een blessure roet in het eten na de Duitse kampioenschappen in Braunschweig. De hindernisloopster kwam onlangs op tijd weer in vorm. Tijdens de Diamond League meeting in Stockholm (Zweden) en verbeterd haar beste tijd met bijna twee seconden tot 9: 27,81 minuten.

Respect voor Gesa Krause
Dus nu is Elena Burkard terug, optimistisch over de Olympische Spelen in Tokio. “Het doel is altijd de finale”, zegt ze zelfverzekerd. Maar de concurrentie is enorm gegroeid. Er zijn grote inspanningen nodig. Terwijl de atlete in St. Moritz traint met haar concurrenten uit Polen en de VS. Ook de voormalige wereldkampioen Emma Coburn (VS) loopt hier haar rondjes. Het Duitse boegbeeld van de steeple, de Duitse recordhoudster Gesa Felicitas Krause heeft haar trainingskamp op een uur rijden afstand in Davos.

“Het is indrukwekkend wat Gesa doet”, zegt Burkard waarderend, “het is nog steeds de droom om haar ooit te verslaan”. Ze heeft onlangs vooruitgang geboekt in technologie bij de waterbak, de crux van de hindernisbaan. 76 centimeter hoog, 3,66 meter lang en direct achter de balk een waterdiepte van 70 centimeter, hier worden vaak wedstrijden beslist. Daarom doet Elena Burkard weer hordentraining in St. Moritz. Sommige Keniaanse vrouwen raken de balk niet eens met hun voeten aan, ze springen er vrij overheen. “Dat is soms best irritant”, omschrijft de Duitse kampioen van vorig jaar, die in Tübingen woont.

Drie keer Europese top
Elena Burkard is misschien wel de meest veelzijdige Duitse hardloopster van dit moment. De baan, cross, steeple – zij is overal top en staat in de Europese top zeven op alle drie de onderdelen in Europa. Al jaren vertrouwt ze op de steun en loyaliteit van haar trainer Jörg Müller en haar club, de LG Nordschwarzwald. Müller en Burkhard, het is een uitzonderlijke relatie. Voor haar is Tübingen een ideale locatie om te trainen en te studeren, “en een beetje van de stad te genieten”, zoals ze zegt. Ze woont samen met Isabelle en Dieter Baumann in de oma-flat en is blij als de Olympisch kampioen haar aanmoedigt bij een kopje koffie, zoals ze onlangs deed tijdens haar blessureperidoe

“Dit worden Spookspelen”, zegt Elena Burkard over het aanstaande evenement in Tokio en heeft vooral kritiek op het feit dat voetbal in de Corona-periode boven alles werd gesteld. 60.000 toeschouwers in Londen (Groot-Brittannië) en Boedapest (Hongarije) in het stadion, lege tribunes in Tokio – wie kan dat begrijpen? Toch is er voor hen geen alternatief vanwege de strenge covidregels van de organisatie.

Fijnafstemming in veelzijdige training
Ondertussen is de vrouw uit Baiersbronn heel dicht bij haar topvorm in St. Moritz. De veelzijdige training verbetert je humeur. Ze ging naar de Corviglia met een hellende lift en gondel. Waar de skiërs hun WK-races in de winter afwerken, er ik ook een Finse baan (zoals bij het Tübingen Sports Institute) met een lengte van een kilometer. Hier, op 2550 meter boven zeeniveau, in het mooiste, zonnige berglandschap onder de Piz Nair, deed ze 45 minuten haar rondjes. Een sfeervol hoogtepunt van haar verblijf in het Engadin. “Het draait hier allemaal om finetunen”, zegt Burkard.

Een van de grootste uitdagingen is gelijke kansen tijdens de Spelen. “Door het uitblijven van dopingcontroles tijdens de Corona-periode is dit niet het geval”, vreest Burkard. Van St. Moritz is het terug naar Baiersbronn en dan met het vliegtuig naar het DLV-voorbereidingskamp in Miyazaki. Het zwaard van Damocles dat boven de atleten zweeft betekent: 48 uur na de uitschakleing in Japan moeten atleten Japan verlaten. Elena Burkard wil graag langer blijven. Een van haar tegenstandsters in de series is de Nederlandse Irene van der Reijken.