Hardloopnieuws

Overpeinzingen 

Door Jitze Weber

Soms merk je aan den lijve hoe werelden langs elkaar heen lopen. In Naarden werd de Comeniusprijs uitgereikt aan Louise Fresco en dat werd opgesierd met goede muziek uit de streek waar Jan Amos Comenius zich ontwikkelde. Hij leefde te midden van rampen en strijdgewoel. Er was ook nog een lezing. De denker des vaderlands, Rene Gude, hield de lezing. De sport kwam eraan te pas. Binnen zijn denkwereld leven we in een tijd van transitie, tamelijk visieloos, de sport staat cultureel nogal centraal en het gaat om de punten. Ik keek eens om me heen en zag een publiek dat in meerderheid niet de indruk maakte de auto nog hardlopend te halen. Binnen deze setting hoor je bij de junioren als je de zestig nog maar net gepasseerd bent. Neemt niet weg dat het heel interessante mensen zijn met indrukwekkende carrieres. Louise Fresco is bovenal een heel verstandig mens. Het ontbreekt haar niet aan het grote overzicht. Iets waar ze regelmatig op wijst is dat we de wereld niet meer kunnen voeden als we allemaal overstappen op biologische landbouw. Wat op je eigen vierkante postzegel als een oplossing wordt gezien, kan voor de wereldmeute een ramp betekenen. Goed opgemerkt. Jammer dat ze denkt dat de helft van alle Nederlanders over dertig jaar hoger opgeleid zal zijn. Dat kan alleen maar voortkomen uit een enorme inflatie van de criteria en ik denk niet dat iemand daar belang bij heeft. Misschien zal het desondanks zo gaan.

Een beetje lezend in geschiedenisboeken sta je als loper wel eens versteld van het aantal kilometers wat sommige helden vroeger maakten. Karel de Grote, hij hield Europa bij elkaar door voortdurend in alle uithoeken op te duiken. Het is een pesteind paardrijden van Mongolië tot aan Wenen. Overal voorbeelden van rondracende krijgers. Voor de modale edelman had je de kruistochten. De nodige kilometers werden vroeger zonder sport gemaakt. Wat ik me soms wel afvraag is wat voor zin het heeft fulminerend te doen over de welzijnsingrediënten van mensen die het allemaal anders doen. Men kift elkaar bij tijd en wijle de tent uit. Hardlopers zijn echt niet allemaal hyperindividuele leeglopers en de elkaar bevestigende-  en groetende congreslopers zijn ook niet allemaal adepten van culturele corruptie. Men is overal op zoek naar kaders en elkaar, met wisselend succes. De marathon mag een trainingsdoel zijn, het is ook een middel. Mensen babbelen erover, hebben een uitje en het lopen van de marathon is een trainingsdoel met inhoud zoals het oplossen van het wereldvoedselprobleem ook een aardig doel is van een pittige denktraining. Of dat laatste ook een middel kan zijn? Ik denk van wel. Bijvoorbeeld om oorlogen te voorkomen. Stilstaan kan een goede manier zijn om vooruit te komen. Zonder een  kloppend hart kan er slecht worden nagedacht en het begrip transitie moet je vooral niet overdrijven.

Hardlopen is een ontspannende bezigheid vanaf het moment dat je er niet meer de hele tijd bij stil hoeft te staan hoe het moet. De weinige variatie die de hardloopbeweging kent schept ruimte voor gedachtes die anders zouden blijven steken in de zwak doorbloede krochten van ons hoofd. Over het nut van het nut kun je het maar moeizaam eens worden omdat het leven als geheel erg onduidelijk is over wat nu eigenlijk zin heeft. Zo op het oog heeft hardlopen geen enkele zin. Je kunt lelijk verdwalen. Als hardlopers de weg kwijt zijn kunnen ze die vragen. Als denkertjes de weg kwijt zijn, dan kunnen ze gaan lopen. Belangrijk is het vooral om goed op elkaar te blijven letten, dan blijken er voortdurend nieuwe wegen te ontstaan die anders onopgemerkt zouden blijven. Optimisme kan uit hardlopen voortkomen, maar ook uit muziek of uit een verhaal. Zelf heb ik niet van die grote gevoelens omtrent een periode van transitie. Het alom aanwezige ongenoegen begrijp ik niet zo goed. Als hardloopliefhebber zeg ik : meer Marokkanen. Ik voel me nogal verwend. Dat ik al zo lang in een welvarend land zonder honger en oorlog leef. Dat het me lukt om hardlopend overeind te blijven en zo toch nog mag genieten van de mensen om me heen, de gedachten die ze voortbrengen en de muziek die ze tussen de bedrijvigheid door maken. Gelukkig zijn er toplopers die het hardlopen tot hoogste doel verheffen. Die helpen me aan inspiratie om te blijven bewegen en van kijken naar hardlopers word je ook nog eens een betere hardloper. De mix van mensen die hardlopen kent een flinke breedte. Er zijn zelfs hardlopers die helemaal niet nadenken. Die gaan soms heel hard. Als iedereen gaat hardlopen komt de oplossing voor het wereldvoedselprobleem er echt niet. Er zijn denkers die nooit lopen. Soms omdat ze lichamelijk beperkt of ziek zijn. Dat zijn niet altijd de minsten. Neem Stephen Hawking. Hij ziet overal ruimte. Heeft u zich al ingeschreven voor de wormgatencross? Je weet maar nooit.

© hardloopnieuws.nl