Hardloopnieuws

Foto Erik van Leeuwen

Tilburger Dennis de Freytas (30) was afgelopen zondag een van gelukkigen die mochten starten in de marathon van Siena. De Olympische kwalificatiemarathon werd gehouden op het vliegveld Ampugnano dichbij Siena.Het werd een uitermate succesvol marathonavontuur voor de atleet van Attila. Hij maakte voor hardloopnieuws een wedstrijdverslag

Piekeren
Het oorspronkelijke plan was om weg te gaan op een tempo met een eindtijd tussen de 3.27 en 2.28. Vertrekken op tempo 3.30 en na 30km kijken of er nog een versnelling in de benen zat.Toen ik hoorde dat er een groep met pacer zou zijn die 2.26 ging lopen heb ik de avond voor de wedstrijd nog lang lopen piekeren. Is het te gewaagd om daar bij aan te sluiten met het risico om in te storten en de wedstrijd te verpesten? Na lang piekeren en een korte nacht als gevolg, was ik vastberaden om een poging te doen bij die groep aan te sluiten. 

De wedstrijd
Vanaf de start zocht ik de groep met de eerste dames op, in de veronderstelling dat dit de groep was die op 2.26 zou lopen. Achteraf bleek dat ik bij de verkeerde groep zat en dat dit de groep was met een pacer die zou lopen op de snelheid van de eerste dame (2.20).Ik vroeg me al af waar de pacer mee bezig was, maar dat verklaart een hoop waarom er constant op tempo 3.20 of harder werd gelopen. Ondanks het hoge tempo kon ik goed bij de groep blijven, totdat deze bij doorkomst van de zesde ronde uit elkaar viel. Rond 37km kreeg ik last van mijn hamstring, waardoor ik het tempo iets heb moet laten zakken. Doorzwaaien/afwikkelen lukte niet goed meer en moest ik wat meer met een gestrekt been lopen om kramp/pijnscheuten te voorkomen. Waarschijnlijk door een struikelpartij rond 34km heb misschien toch iets verrekt. Andere oorzaken zouden kunnen zijn: het koude opspattende water, tekort aan voedingsstoffen/vocht (na 30km kreeg ik niets meer naar binnen gewerkt), gebrek aan ontwikkelde spieren of dat het gewoon de marathon is die erin hakte, precies weet ik het niet. Maar nadat ik op 39km nog een flinke krampscheut in het been kreeg, heb ik het laatste deel toch nog het tempo kunnen opschroeven en kon ik naar een eindtijd van 2.23.20 snellen. 

Vertrouwen
Heb veel voorbij horen komen dat ik te hard trainde, maar het draaide allemaal gewoon echt heel erg lekker.
In de aanloop naar de marathon was elke training raak. De trainingen draaide beter dan verwacht, de tempo’s draaiden harder dan ooit, terwijl alles goed aanvoelde. Daarnaast herstelde het lichaam zich goed en kon ik de belasting aan.Ik wist dat de vorm goed was en dat ik daarop moest vertrouwen, maar een tijd onder de 2.25 had ik zeker nog niet durven te noemen.

Flamingo
Deze week kan ik terugblikken en genieten van de prestatie, maar stiekem zijn de ogen al gericht op volgend doel.  
Enerzijds ben ik dolgelukkig met deze prestatie, anderzijds heeft het me diezelfde avond alweer aan het denken gezet wat er eventueel nog meer in zit. Heb momenteel een relatief korte voorbereiding gehad en merkte met name de laatste week dat ik harde tempo’s goed kon verteren. Dit zou een mooie basis zijn om op voort te borduren.
Daarnaast draaide ik ”slechts” weken van maximaal 110-130km. Daardoor ben ik altijd fris en blessurevrij gebleven, maar als ik hoor dat andere met gemak 160+km aantikken is dat wel een ruim verschil.Ook als ik mijn bouw vergelijk met andere atleten, die zijn echt enorm afgetraind en hebben bijvoorbeeld ook goed ontwikkelde benen. In het huisje waar in zat werd ik dan ook de ”Flamingo” genoemd met me tengere/stokige benen.   

Dankbaar
Al met al was het een geslaagd avontuur en heb deze unieke kans kunnen verzilveren (met een goud randje). 
Heb niet alleen een heel mooi nieuw PR (met 12.04 minuten), maar ben bovendien ook een hele ervaring en een aantal vrienden rijker. Er hing een hele gezellige sfeer en heb enorm veel plezier gehad met de andere atleten in het hotel en in ons huisje.Iets wat ik voor geen goud had willen missen. Ik ben de organisatie van het tuscanycamp dan ook echt heel erg dankbaar voor deze ervaring.