Hardloopnieuws

Hardlopen

Henk van Duuren

Opgetogen stap ik met enkele leden van onze club de kleedkamer binnen. Onze lawaaierige drukte, gelach en het zeer ontspannen voorbereiden op de halve marathon staat in schril contrast met het gedrag van de overige aanwezigen. De gespannen gezichten, met hier en daar een wanhopige blik met daarachter de gedachte van ‘waar ga ik in hemelsnaam aan beginnen, kijken ons niet begrijpend aan. Ons dollen van elkaar gaat door, persoonlijke prestaties en verwachtingen worden op de hak genomen en moppen getapt. Het werkt toch aanstekelijk op de aanwezigen en hier en daar verschijnt een lach op een gezicht of er wordt ad rem of plagerig gereageerd.

Eén man ontrekt zich geheel aan de wereld om hem heen. Het is een dunne, maar goed getrainde sportman van ongeveer 50 jaar. De beenspieren tekenen zich duidelijk af en staan zo te zien garant voor ruim meer dan honderd kilometer per week. Ondanks zijn bijna magere postuur verraden de armbiceps dat hij regelmatig aan krachttraining doet. Verder zijn de lange haren, gedragen tot op de schouder en een iets modernere versie van het befaamde ziekenfondsbrilletje, opvallend aan hem.

Hij gaat volledig op in zijn voorbereiding op de marathon. Zijn bewegingen zijn druk en de spanning druipt van zijn gezicht. Iemand van de groep herkent hem, spreekt hem aan, maar hij reageert nauwelijks en gaat tamelijk verstrooid verder met het controleren van schoeisel en kleding. Na een vluchtig toiletbezoek keert hij terug in de jolige kleedkamer. Hij merkt het niet eens op, duikt in zijn sporttas en haalt allerlei attributen tevoorschijn: een gordeltje voor om het middel, flesjes en strips met vloeibare voeding. De gordel wordt gevuld en omgedaan. Vastberaden kijkt hij door zijn brilletje, de mond staat in een strakke streep, het haar wordt naar achteren geveegd,de borst gaat naar voren en de schouders naar achteren. Hij lijkt nu op een iel afgietsel van Rambo, de vechtmachine gespeeld door Sylvester Stallone. Het drukke, zenuwachtige en gejaagde is van de man afgevallen en hij straalt kalmte en zekerheid uit. De kleedkamer valt even stil als ze de metamorfose zien. Het is iedereen in één keer duidelijk. Hier staat een man die weet wat hij wil, hier staat een man met een missie en met een ‘ik ga voor een tijd onder de twee uur en vijftig minuten is hij verdwenen.

De marathon gaat eerder van start dan de halve en na twee plaatselijke ronden volgen er enige omlopen. Terwijl wij wachten tot we aan de beurt zijn voor ons loopje komt de man twee keer lichtvoetig en sierlijk lopend langs. Met onze groep scanderen we zijn voornaam en moedigen hem aan. Beide keren kijkt hij verrast op, maar ijlt vastberaden en doelgericht verder. Op weg naar het door hem gestelde doel. Voor ons is het duidelijk, zonder ook maar de geringste twijfel.
Hij zal het zeker halen, deze super afgetrainde loper met opmerkelijke uitstraling. Deze parel aan het collier, dat hard lopen heet.

© hardloopnieuws.nl