< terug

Zijn we nou helemaal gek geworden?

Op onze zustersite, “LV”,las ik een artikeltje. Het ging erover dat er behoefte zou zijn aan een sportpsychiater omdat lopers, vaker dan gemiddeld, in mentaal opzicht enigszins afwijken. Mag ik daarvoor even naar de concurrent verwijzen? Ja, dat mag, met een abonnement op Trouw mag je ook de site van de rechtserakkerkrant ongestraft bezoeken. In de hardloopmedia is het allemaal wat minder scherp, maar wie zijn bril vergeet kan zomaar verrast worden. De nieuwe column van Jitze Weber

25 april 2014 (0 reacties)

Overpeizingen

 

 

Op onze zustersite, "LV",las ik een artikeltje. Het ging erover dat er behoefte zou zijn aan een sportpsychiater omdat lopers, vaker dan gemiddeld, in mentaal opzicht enigszins afwijken. Mag ik daarvoor even naar de concurrent verwijzen? Ja, dat mag, met een abonnement op Trouw mag je ook de site van de rechtserakkerkrant ongestraft bezoeken. In de hardloopmedia is het allemaal wat minder scherp, maar wie zijn bril vergeet kan zomaar verrast worden.

Terug naar het artikeltje op Losse Veter. De inhoud behelsde weer een leuke uitkomst van onderzoek. In Marathonië lopen meer afwijkende types rond dan gemiddeld. Het zou tijd zijn voor de sportpsychiatrie. In Marathonië lopen namelijk meer mensen met anorexia, ADHD, persoonlijkheidsstoornissen, ze zijn allemaal oververtegenwoordigd in het hardlopen en dat zou een leerstoel rechtvaardigen. Prachtig altijd, waar het hardloopland allemaal in uitblinkt. Minder dit, meer dat, je moet zus, je moet zo, als je dit of dat doet dan scheelt dat vlot zes seconden op de halve marathon, ja, aan focus ontbreekt het meestal niet. Ooit had ik een trainer die blij was dat mijn lange haar eraf was. Dat scheelde zo weer op je eindtijd. Kul natuurlijk, topsport is een schone zaak, alhoewel…..

 

Onder medicijngebruikers komt meer ziekte voor dan gemiddeld. Daar zal ook een hardloper niet van opkijken. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar of het dat is, moet eerst worden vastgesteld. Ik ga het onderzoeken en pluk een heel jaar eerstejaarsstudenten medicijnen uit het web en stuur ze het verzoek om het slikken goed bij te houden. Over vijftien jaar inventariseer ik de uitkomsten, intussen even achter de studiepunten aan en daarna laat ik er een statistiekje op los en jawel hoor, eindelijk mijn master. Is dit onzinnig onderzoek? Vroeger misschien, maar nu niet meer. Menige skivakantie is al gefinancierd door pillendraaiers die, bij een goed glas glühwein, de eerstelijnszorg hebben aangemoedigd niet al te zuinig voor te schrijven. Economische belangen vervuilen de wetenschap en het is dan ook helemaal niet zo verbazend dat het populisme wortel schiet in onze maatschappij. Het is de manier van kijken. Kijken zonder vooroordeel is een andere manier van kijken dan kijken naar wat je graag zou willen zien of kijken naar wat je broodheer als bezienswaardig beschouwt. Zelfs als je dat incalculeert zal het waarschijnlijk nog steeds zo zijn dat medicijngebruikers vaker ziek zijn dan de gemiddelde mens. Commercieel gezien ook verklaarbaar. Geloofwaardigheid is wat waard, zelfs tijdens het opschalen van het slikken om zo je marktsegment veilig te stellen.

 

Aan sportpsychiatrie is naar mijn mening juist geen enkele behoefte. Dat lichaam en geest alles met elkaar te maken hebben, zorgt ervoor dat mensen het ontsporingsrisico proberen te ontlopen. Letterlijk. Heel vaak met succes. Het is dus eigenlijk heel bemoedigend dat er relatief veel mafkezen gaan hardlopen. Dat ze dan ook licht oververtegenwoordigd zijn onder hardlopers is geen bron van zorg, het is eerder een goed teken. Hardlopen is een uitloper aan een boom die nog in Boskoop staat. Een jonkie, nog niet verkocht. Wat een crisis allemaal doet weet iedereen. Weten of het zelf meemaken kan ook tot een verschillende manier van kijken leiden. Kortom, de bewering dat er behoefte is aan sportpsychiatrie lijkt erg op de bewering dat medicijngebruikers vaker ziek zijn. Al die onderzoekers en dokters zouden toch moeten begrijpen dat gewone mensen vaak schouderophalend aan autoriteiten voorbijlopen, steeds harder. De begeleidingsmaffia van deze wereld moet maar eens op zoek naar andere inhoud. Hun marktwaarde daalt. Appie Happy is er voor iedereen en hij traint op de digitale snelweg. De echte vragen des levens blijven nog even onbeantwoord en een goed idee komt meestal niet van degenen die altijd al hun punten halen. Trainers waren vroeger belangrijker dan nu, een goede coach regelt je onderkomen, motiveert, maakt een schema als je dat wilt en spreekt uit wat je zelf al zegt met wat je doet. Verenigingen worden kerken waar een steenuil liever niet nestelt. Het hardlopen wordt groter in tijden van crisis. Tijdens grote evenementen kom je tegenwoordig buiten het parcours ook nog heel veel hardlopers tegen. Ze doen niet meer mee, maar ze lopen wel. Ze geloven erin. De placebo voorbij.

 

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *