< terug

Voor je brein op de loop.

Volgens Erik Scherder moet je weglopen met zijn boek. Laat maar zitten, lezen lukt beter op een stoel. De vrolijke pr-man van bewegen in het algemeen vindt dat het beter is je hersenen niet te laten zitten en daar heeft hij weer eens een lekker boek over geschreven. De werelddoordraaier pur sang neemt me een hoop uitleg uit handen en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Er was namelijk ooit een tijd dat er bijzonder weinig aandacht was voor het feit dat hardlopen heel wat verkwikkender voor het brein kan zijn dan praten en pillen De nieuwe column van Jitze Weber

29 februari 2016 (0 reacties)

Overpeinzingen
 

Volgens Erik Scherder moet je weglopen met zijn boek. Laat maar zitten, lezen lukt beter op een stoel. De vrolijke pr-man van bewegen in het algemeen vindt dat het beter is je hersenen niet te laten zitten en daar heeft hij weer eens een lekker boek over geschreven. De werelddoordraaier pur sang neemt me een hoop uitleg uit handen en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Er was namelijk ooit een tijd dat er bijzonder weinig aandacht was voor het feit dat hardlopen heel wat verkwikkender voor het brein kan zijn dan praten en pillen. Let op het woordje "kan". We houden de nuance erin, al is dat niet erg in de mode. Dertig jaar geleden moest ik voortdurend uitleggen hoe het nou kon dat een mens zijn brein beter revitaliseert met hardlopen dan met praatsessies als deze geen rendement meer geven. Pillen en poeders kunnen gevaarlijke bijwerkingen hebben, zeker als je nog van plan bent wat langer mee te lopen in dit leven. Hoe je het brengt is heel belangrijk. Enigszins succesvol was ook Bram Bakker, maar voor de meute doet Erik Scherder het net een tikkie beter, want meer dan Bram weet hij er een leuke show van te maken. Beiden hebben zich voortvarend ingespannen voor wat je met recht "De blijde boodschap" mag noemen.

 

Toen Bram Bakker nog studeerde, was Ruud Bosscher in Amsterdam al bezig met een wetenschappelijke benadering van hardlopen als therapie en ook hij had zo zijn voorgangers. Bewegen als therapie heette toen nog gewoon psycho-motorische therapie en de therapeuten uit die tijd deden veel naar eigen inzicht. Een paar varianten daarvan wil ik u niet onthouden. Wat te denken van een boswandeling met het nog mobiele deel van de patiënten. Men sleepte zich kromgebogen voort. Het loopt niet al te gemakkelijk op tranquillizers, maar gelukkig kwam weldra een terras in zicht alwaar wij ons beter verpoosden dan tijdens het wielen spaken of het inpakken van ondergoed voor een verzendhuis. Bij de gym werden we geacht allerlei fratsen te vertonen. Dat viel ook al niet mee. Eigenlijk was iedereen toe aan een middagdutje, maar net als we even aan de aandacht van onze bewakers ontsnapt waren om op de slaapzaal een uiltje te knappen, net dan moesten we weer in de benen. Afgetrapte gympies aan en ingewikkelde bewegingen maken terwijl net een half uur eerder de verdovertjes van ons zenuwstelsel weer in bekertjes rondgingen. Tijdens yoga hadden we veel succes met ontspannen. Driekwart sliep in minder tijd dan Nellie Cooman voor de zestig meter nodig had. Waarom hardlopen toch gemiddeld het meeste rendement geeft heeft te maken met tal van dingen die zo langzamerhand wel algemeen bekend zijn. De eenvoud van de beweging, de hersendoorbloeding bij hardlopen met een lage intensiteit, de invloed op het hormoonsysteem en nog een aantal bijeffecten die maken dat het de moeite waard is de deur uit te gaan om te gaan hardlopen.

 

Binnen een aantal digitale bijpraatclubjes wordt geregeld gediscussieerd over wat een effectieve beweging voor het brein is. Is krachttraining beter dan hardlopen? Volgens mij is er geen beter. Het is de persoonlijke optimale balans tussen diverse trainingsvormen die het brein fit houden. Er zijn veel patiënten met een gebrekkige aansturing van spieren. Wie daar verbetering bij aanbrengt middels krachttraining zal tijdens het hardlopen minder blessurerisico lopen dan degene die geen krachttraining doet. Een verbeterde spierrecrutering verhoogt het trainingsrendement en ook dat kan met krachttraining bereikt worden. De krachttraining zorgt voor sneller herstel van de looptraining en heeft ook nog  een gunstig effect op tal van andere interne functies in het lichaam. Alleen krachttraining doen zal niet goed uitpakken voor het brein, alleen hardlopen evenmin. Het draagt elkaar en beide zijn onontbeerlijk.

 

Ronduit irritant is het gemak waarmee bewegen als therapie wordt voorgesteld. Om er echt resultaat mee te bereiken moet er heel wat meer gebeuren dan in beweging komen. Je moet wel benen hebben om je brein met hardlopen te trainen. De spiervezeltypering en de persoonlijkheidsstructuur moeten al vanaf het begin tot differentiatie van het trainingsprogramma leiden. Niet willen weten wat de patiënt mankeert en gewoon een beginnersprogramma draaien is een garantie op een hoog uitvalpercentage op termijn. Consolidatie van resultaat bereik je niet met een standaardtrainingsprogramma. Voortdurend anticiperen op hoofdzaken is een ander metier dan de marathon binnen drie uur. Het trainingsresultaat moet altijd centraal staan maar de omschrijving van wat resultaat is kan nogal verschillen. Motivatietraining, optimalisatie van fysiek herstel, verslavingsgevoeligheden en een langetermijnstrategie zijn allemaal ingrediënten die bijdragen aan langdurig preventief trainen. Wedstrijden zijn vooral meetpunten, ze hebben een bijrol en kunnen zelfs ongewenst zijn binnen het streven naar resultaat.

 

Daarnaast zijn de normale aandachtspunten er ook altijd nog. Een goede balans tussen training en rust, goede voeding , ontspanning en implantatie van de training in het dagelijks leven, kortom alles waar de normale hardloper ook altijd al mee aan het dealen is, maar dan net even vanuit een ander perspectief.

 

Vaak is er stress in het spel. Stress is een fenomeen waar je de training omheen kunt bouwen. De training zelf is ook een stressor, maar dan sturend. Dat moet allemaal heel gericht gebeuren en die anti-stresstraining zal er voor iedereen anders uit moeten zien. Het is zeker niet zo dat als iemand  stressgerelateerde klachten heeft, er dan maar wat lichtvaardiger met het trainingsprogramma moet worden omgesprongen. Alleen lopen als je zin hebt, kalmpjes aan, alle druk eraf? Bij bepaalde vormen van stress is het zelfs beter de training op te voeren, soms zelfs tot ongekende hoogte. De flow terugbrengen in je leven is niet altijd hetzelfde als gemak en luiheid toelaten. Het hangt van de aard van de stress af hoe deze het best met training verminderd kan worden. Te weinig prikkels kan ook stress veroorzaken, een kwestie van een vakkundige intake.

 

Erik Scherder weet dat natuurlijk ook allemaal wel. Iedereen weet hoe de media werken, het moet simpel en gelikt zijn, anders zijn we al weer aan het zappen. Dat geldt voor wie nog tv kijkt, maar ook voor boekenlezers. Het is deze volksneurose die een goede preventietraining ook vaak in de weg staat. Overal gaan belletjes, iedereen wil alles meteen. Er wordt mentaal zwaar op mensen ingebeukt en dan kan het wel eens heel moeilijk zijn om gewoon je schoenen aan te trekken en te doen wat je moet doen om heel te blijven binnen al dat informatiegeweld. Ik wil niemand ontmoedigen, maar de ervaring heeft me geleerd dat therapeuten en trainers er ook voor zichzelf staan. Als je jezelf afhankelijk maakt van de zogenaamd juiste medicatie en het werkt niet, je houdt ermee op omdat het je verandert in iemand waarin je jezelf niet herkent, dan wordt de schuld van het debacle bij jou gelegd. Bij looptherapie is dat ook zo. Zoek een begeleider die je ook steunt als het misgaat.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *