Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Het is een rare tijd, de technische ontwikkelingen gaan sneller dan het menselijk concept kan bijbenen. Dat maakt dat er talloze mensen buiten de boot vallen en soms zelfs letterlijk. De regels moeten dat oplossen, maar het komt behoorlijk hypocriet over. Leren zwemmen helpt meestal niet. Hardlopen evenmin. Als verwoed krantenlezer kun je erachter komen waarom economie tegenwoordig zo ingewikkeld is. Groei is de voorwaarde voor herstel en als die groei dan eindelijk komt, dan is dat ook weer meteen een probleem. Als de schoorsteen rookt komt de zeespiegel omhoog en is het zo weer honderd meter verder zwemmen naar stabiliteit en vrijheid.

De analogie met marathonlopen dringt zich op. NOC-NSF en de Atletiekunie kijken naar de normen op een manier die bij het IOC al lang als achterhaald wordt beschouwd. Richting Tokio moet het echt anders. Voor Rio gaat het hier te lande nog steeds om de medaillekansen. Nederland moet aan prestige winnen door veel medailles te behalen en omdat er minder te besteden is, ligt de lat extra hoog. Ook bij andere sporten. Dat laatste willen hardlopers wel eens vergeten. Richting Tokio zal het roer om moeten, anders komen we met onze sport op een eiland te zitten. Honshu is gelukkig een heel groot eiland. De internationale normen zijn dusdanig dat het prima mogelijk is om deelnemen weer belangrijker te maken dan het behalen van medailles. Weg met dat rendementsdenken. De wereld om ons heen denkt groener en socialer dan wij. Nederland raakt in zichzelf gekeerd en we hebben nauwelijks in de gaten dat het geen toeval is dat we steeds verder in allerlei lijstjes terugzakken. Vroeger pompten onze molens het halve land leeg en tegenwoordig bungelen we onderaan de lijst als het gaat om groen presteren in de energievoorziening. Dossiervorming helpt niet.

Michel Butter baalt, maar hij heeft nu wel de tijd om de kinderkamer te behangen zonder het gevoel te hebben dat hij eigenlijk zou moeten trainen. Elk nadeel heeft zijn voordeel zou onze beste voetballer ooit eraan toegevoegd kunnen hebben. Maar ook Johan schoot wel eens naast. Hij was uniek, zoals wij allen. Die voetballers toch. Derde worden op een WK en dan kort daarna niet mee kunnen doen aan het EK. Dat is wonderlijk. Net zo wonderlijk is het om de normen te versleutelen omdat ze er niet toe hebben geleid dat we meedoen in Frankrijk. Nederigheid gaat ons nu niet redden.

Er wordt vaak veel te veel gefocust op een klein deel van het probleem. Topsport is het probleem niet, topsport is een detail. Het echte probleem is dat er heel veel hapsnapdenken op van alles wordt losgelaten. Bewegen op school, gelijke kansen, het milieu, vluchtelingen, de economische stagnatie, op al die zaken wordt heel gefragmenteerd gereageerd. Doordat er geen visie meer boven hangt, gaan de oplossingen alle kanten uit en harmoniseren ze niet meer met elkaar. Een chronisch gebrek aan visie zorgt er ook voor dat de opofferingsbereidheid wegkwijnt. Ellen van Langen heeft de Russen niet gemist op het WK-binnenspelen in Portland. Ik wel. Het WK gaat over de wereld en die wereld heeft belang bij het samen oplossen van problemen. Schorsing van een grote sportnatie op basis van het gebruik van meldonium is pure machtspolitiek. Meekwekken met WADA is hetzelfde als onvoorwaardelijke loyaliteit aan de Verenigde Staten. Natuurlijk kun je onderzoeken hoe het nu allemaal zit met dat meldonium, maar ervan uitgaande dat de meeste topsporters op de rand van ziek zijn presteren, kan ik me voorstellen dat het heel verstandig kan zijn meldonium te gebruiken om hartritmestoornissen te voorkomen. Die betere doorbloeding is dan mooi meegenomen. De mening van Ellen van Langen is een hele brave. Dicht bij het vuur zitten verhoogt het risico dat je je brandt. In Amerika houden ze van eenzijdige voorlichting. De claim op de waarheid is altijd een teken van zwakte.

Intussen hebben ze in Rio de boel helaas nog lang niet voor elkaar. Het zika-virus, achterstanden, sociale onrust en een smerige baai waar je niet van je surfplank in wil vallen. Het zal uiteindelijk wel weer goed komen want met het boycotten van landen is de wereld nooit iets opgeschoten en de rest moet toch te doen zijn . Die ene atleet uit Rusland die niks genomen heeft moet wat mij betreft gewoon mee mogen doen. Dat niet alle marathonlopers in Nederland meer zo hard gaan , beschouw ik als een goed voorteken. Om dat duidelijk te maken sluit ik af met een Russisch spreekwoord : ???? ?????, ?????? ??????.

Rustig aan, dan kom je verder. Als meer mensen elkaar weer een beetje bij kunnen houden, dan zullen we Ellen in Rio ook niet meer missen. We moeten weer dienstbaar worden aan het hogere doel en dat niet alleen in de sport. Uithoudingsvermogen tijdens het marathonlopen na een training van veertien kilometer per week is meer iets voor wie de vraag in de gezondheidszorg wil stimuleren. Een doelstelling die je maar beter zo snel mogelijk kan laten varen.