Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Het stormde en er zaten blaadjes aan de bomen. Omdat de blaadjes nog vast zaten vanwege de zomer, woeien er flink wat bomen om. Sommige takken waren beschadigd, maar net niet afgebroken. Sommige bomen hingen scheef en stonden op omvallen. Tijd voor de netnietafgewaaidetakdeskundige van Staatsbosbeheer. "Pas op. Hout kan vallen." In het Journaal zagen we dat de zondagsfile in het Amsterdamse Bos normaal aanzwelde. De hardlopersmeute sloeg de adviezen in de wind.

Deze nieuwe versie van Provo beviel me wel. Je zag het genot op de gezichten van de stouterds. Eindelijk lekker iets doen buiten de hekken van de goede raad. Natuurlijk gebeuren er spannende dingen op het grensvlak van betutteling en veiligheidsmaatregelen. Eerder maakte ik al mee dat het bosgedeelte van een van mijn trainingsroutes was afgezet vanwege overhangend ijs. Uiteraard heb ik de trainingsroute als gebruikelijk uitgelopen. Natuur is lastig, laat staan het beheren en belopen ervan. Na een incidentje volgt meestal een weekje motorzagen. Broodtrommeltje mee en beheren maar. Intussen probeer je als sporter natuurlijke omgevingen te vinden zonder bemoeials, maar het valt niet mee. Strandballen, afgezette paden, code-rood, wat wordt er toch goed op ons gepast vandaag de dag. Het afdekken van risico en het doorschuiven van verantwoordelijkheden heeft een hoge vlucht genomen. Moet je het je allemaal wel laten aanleunen?

Soms denk je wel eens van laat ik maar gaan lopen. Dan houdt dat denken even op en net op dat moment beginnen anderen weer te bedenken wat er allemaal fout kan gaan als je zelf de gedachten net even aan het dempen bent. Bijtanken door leeg te lopen zou toch iets moeten zijn wat ze bij Staatsbosbeheer begrijpen. Die naam alleen al, passend in het illustere rijtje Belastingdienst, NS, ANWB, Provinciale Staten, allemaal dingetjes die we kunnen verkopen als de Griekse toestanden hier ook aanspoelen. Persoonlijk denk ik dat de verkoop van de haven van Piraeus effectiever is dan het ontbladeren van Staatsbosbeheer. Toch geen slecht baantje wat die deskundige daar heeft. Als gelaarsde kat tussen het ruisende lover vertellen hoe eng het is in het bos als de wind door de bomen waait terwijl Sinterklaas er niet bij is. Het zwartepieten is een spel, dat zonder een grote mate van lenigheid moeilijk te spelen is. Lenigheid van geest vooral.

Wat gebeurt er eigenlijk allemaal buiten het blikveld van de vaderlandse oppassers? Een heleboel wat je niet wilt weten. Ik laat het aan jullie goedgetrainde fantasie over wat ik bedoel. Hoe vaak is er al iemand omgekomen door het negeren van goede raad? Tamelijk vaak? De oppassers staan vaak op de verkeerde plaats op verkeerde dingen te passen. Ook zij vertonen risicomijdend gedrag. Er was vorige week niemand die ervoor waarschuwde dat duiken van de hoge in een leeggelopen zwembad levensgevaarlijk is. Had dat dan gemoeten? Lees je  verder in en al spoedig blijkt dat monstertrucks mensen dood kunnen rijden, dat je zelf moet bedenken aan welk feest je jezelf wilt blootstellen, dat er druppels op gloeiende platen dansen terwijl de wereld in brand staat. Er is geen evacuatieplan voor wat ons op termijn te wachten staat. "Rampen komen" stond er ergens op een schutting in Ljouwert na een rumoerige oudejaarsavond. Daaronder schreef iemand:  "Wat kin it skele juh". De vaderlandse oppassers bestudeerden de spelfouten, met gepaste lenigheid.

© hardloopnieuws.nl